Laatste weken Cusco

Er zijn inmiddels alweer vier weken voorbij sinds mijn laatste update en er is weer veel gebeurd. Ik ben begonnen met mijn vrijwilligerswerk, heb heel wat uitstapjes gedaan, er is carnaval gevierd, een staking geweest en ik heb de Jungle trail naar Machu Picchu gedaan (zie andere blog)!

Het weekend voordat ik begon met mijn vrijwilligerswerk ben ik weer opstap geweest met Jolien en Heleen om alle bezienswaardigheden op ons Boleto Turistico af te werken. Marie sloot deze keer ook aan, dus op zaterdag vertrokken we met zijn vieren naar Tambo Machay. In de buurt van Cusco liggen vier ruïnes, waarvan deze het meest ver weg ligt. We besloten dus de taxi hierheen te nemen en vervolgens via de andere drie ruïnes terug te lopen naar Cusco. Achteraf hadden we bijna net zo goed ook heen kunnen lopen, want ik denk dat de taxi niet boven de tien kilometer per uur uitkwam qua snelheid. Eenmaal aangekomen bij Tambo Machay, bleek deze ruïne erg klein, maar wel mooi te zijn. Tambo Machay, Tempel van de wateren, was vroeger een badhuis van de Incas. Na hier even te hebben rondgelopen zijn we doorgegaan naar Puca Pucara, wat rood fort betekent. Vervolgens doorgelopen naar Qenko, waarvan ik eigenlijk nog steeds niet echt weet wat het nou was, maar het was wel leuk om even doorheen te lopen, en vervolgens door naar Sacsayhuaman, wat boven aan Cusco ligt. De ruines van Sacsayhuaman zijn erg groot en mooi om te zien, maar inmiddels waren we al een beetje verzadigd en besloten we er redelijk snel doorheen te lopen en daarna te lunchen in het centrum. Na de lunch hadden we nog genoeg tijd om Chinchero te bezoeken, een dorpje op veertig minuten rijden van Cusco, waar,natuurlijk, ook weer ruïnes te bezichtigen zijn. In Chinchero aangekomen, hadden we geen idee waar de ruines waren, dus besloten we het aan een politieman te vragen. Blijkbaar had deze man niet heel veel te doen die dag, want voordat we het wisten kregen we een hele rondleiding van hem. Echter met weinig woorden, op een af een toe: “Hier mogen jullie wel even foto’s maken” na. Op het moment dat we begonnen te twijfelen of we hem een tip moesten geven of dat dat niet de bedoeling was, was hij er ineens weer vandoor. Daarna zijn we nog even in een weverij wezen kijken, waarna we weer terug naar Cusco gingen om met de groep een hapje te gaan eten.

Op zondag stonden Pisac en Ollantaytambo op de planning, de laatste twee plaatsen op het Boleto Turistico. We begonnen in Pisac, wat naast de ruines, een erg leuk stadje is om doorheen te lopen met een erg grote Handcraft market. Na een tijdje op de markt rond te hebben gelopen namen we de taxi naar de ruines. Deze bleken een stuk groter te zijn dan we in eerste instantie dachten en er was ook een pad helemaal terug naar Pisac. Dit pad was erg de moeite waard en liep langs de mooiste uitzichten en langs enkele watervallen. Doordat we dit pad namen waren we wel langer bezig in Pisac dan gepland, waardoor we rond 4 uur pas de taxi naar Ollantaytambo hadden. Ollantaytambo is een erg gezellig dorpje met veel terrasjes (die heb je in Cusco nauwelijks) aan het centrale plein. Omdat we pas om 5 uur bij de ruines aankwamen mochten we deze helaas niet meer beklimmen, dus hebben we alles extra grondig bekeken vanaf beneden.

Die week begon ik voor het eerst met vrijwilligerswerk bij Aldea Yanapay. Aldea Yanapay helpt kinderen die het moeilijk hebben thuis. Vaak is er sprake van geweld, alcoholisme of helemaal geen aandacht thuis. Aldea Yanapay laat de kinderen zien dat het ook heel anders kan, door te leren met liefde. Het project wordt gefinancieerd door een restaurant en een hostel wat ze runnen.
De dag begint daar eerst met twee uur spelletjes spelen, art les, computerles, bibliotheek of huiswerk maken. Daarna is er een half uurtje pauze en daarna de Cirkel of expression. Hier komen vooral onderwerpen ter sprake als respect hebben voor elkaar, geen discriminatie, geen geweld etc. Na deze kring wordt de groep ingedeeld in verschillende families op basis van leeftijd. Mijn eerste week had ik de Delphins, allemaal kinderen van een jaar of zeven. In de familie bespreek je elke week een ander onderwerp, waarover je op vrijdag een show geeft. De eerste week was het hoofdthema Afrika en hadden wij het land Kameroen. De kinderen op het project zijn allemaal erg schattig en er wordt veel geknuffeld op het project.

De tweede dag was ik helaas ziek en ben ik thuis gebleven. Achteraf hoorde ik dat er veel kinderen ook niet op het Project waren gekomen doordat er een staking was. Wat ik er van heb meegekregen was de staking tegen de huidige overheidsuitgaven. Er reden twee dagen lang geen bussen, taxis of andere auto’s. Mocht iemand zich wel in een auto wagen dan werd deze al vrij snel bekogeld met stenen of lieten ze de banden leeglopen (wel netjes via het ventiel). ’s Middags voelde ik me alweer wat beter, dus ben ik nog even (lopend) het centrum in gegaan. De rest van de week voelde ik me gelukkig weer goed en ben ik naar werk gegaan. Die vrijdag was Femke jarig, wat we ’s avonds natuurlijk goed hebben gevierd in de stad. Dat weekend er carnaval in Cusco. Zaterdagochtend hebben we dat gevierd met de kinderen op het project. We hadden allemaal verschillende spelletjes klaargezet, zoals appelhappen, touwtrekken, schminken etc. Aan het eind van de ochtend werd dit afgesloten met een groot wat en schuimgevecht. Dit water en schuimgevecht is blijkbaar de manier van Carnaval vieren in Cusco, want zondag was dit ook volop aan de gang in het centrum en was je eigenlijk nergens veilig. Zondag heb ik me dan ook vooral verscholen in verschillende drink en eettentjes om wel wat van het Carnaval buiten mee te krijgen, maar zelf niet kletsnat te worden.

De week daarna bestond eigenlijk vooral uit lekker eten, een beetje rondlopen door de stad en werken. Die vrijdag ben ik samen met Yvonne de Jungle trail naar Machu Picchu gaan doen (zie mijn andere verhaal).
De week erna had ik een andere familie op project toegewezen gekregen, familia Hormigas. Dit zijn de jongste kinderen van 5 of 6 jaar. Erg lieve kinderen weer! Ook deze week heb ik, naast werk, niet veel noemenswaardige dingen gedaan, maar dat zegt natuurlijk niet dat ik me niet goed heb vermaakt! Wel heb ik deze week de trip naar de jungle geboekt die ik in juli samen met pap en mam zal gaan maken, heb ik nu al enorm zin in! Dankjewel voor dit topcadeau!

In het weekend zijn we met een groepje gaan paardrijden. Het viel een beetje tegen, omdat de tocht niet door de bergen bleek te gaan, maar grotendeels over paden waar je ook makkelijk met de auto kon komen. Echter hebben we ons wel goed vermaakt tijdens de rit en hadden we gelukkig goed weer. Na het paardrijden zijn we naar ons appartement gegaan om de bitterballen (!!) te proeven die ik eerder die week had gemaakt. Gelukkig vielen deze zeker niet tegen! De volgende dag ben ik naar de zwarte markt geweest, waarvan we eigenlijk niet helemaal zeker zijn of we hem ook daadwerkelijk hebben gevonden. Wel kwamen we in een heel leuk deel van Cusco uit waar weinig andere toeristen te bekennen waren. Na de “zwarte markt” bezocht te hebben zijn we nog naar Qoricancha gegaan, de tempel van de zon, in het centrum van Cusco.
Die maandag begon alweer de laatste week van mijn werk en in Cusco. De laatste week werkte ik alleen tijdens de Cirkel van expressie en de families, aangezien ik me met spelletjes spelen niet heel nuttig voelde en ik op die manier nog net wat meer vrije tijd had in Cusco. Deze week heb ik nog wat kerken en kathedralen bezocht en heerlijk nog wat rondgelopen door Cusco. Afgelopen vrijdag gaven we (Marita, Mirjam en ik), als drie huisgenootjes, ons afscheidsfeestje. Het was een zeer geslaagde laatste avond met bitterballen, een pinata (voor Marita haar bijna verjaardag), een panfluit, dansen op de stoelen en vooral veel gezellige mensen! Mijn “laatste dag” had ik nog met een paar mensen afgesproken om te gaan lunchen, om daarna afscheid van iedereen te nemen en ’s avonds de bus naar Arequipa te nemen. Aangekomen bij het busstation bleek er echter een staking te zijn waardoor ik, zowel zaterdag als zondag, niet kon vertrekken. Nog twee dagen extra in Cusco dus, helemaal niet erg, maar ook wel raar omdat ik iedereen al gedag had gezegd. Vanavond ga ik weer naar het busstation voor een nieuwe poging. Gezellig samen met Marlou, die met me mee gaat naar Arequipa omdat ze onverwachts wat dagen vrij had van stage. Hopen dat ik morgen wel in Arequipa zit! En dan gaat het echte reizen beginnen, spannend, maar veel zin in!

Dikke kus!

PS. Net gehoord dat de bussen vanavond nog steeds niet rijden, morgen maar weer opnieuw proberen..