Colca Cañon, aardbevingen en een vulkaan beklommen

Het echte backpacken is inmiddels alweer een tijdje begonnen! Na Cusco ben ik, samen met Marlou, eerst naar Arequipa gegaan. Uiteindelijk hadden we op woensdagavond de nachtbus. Ze hebben hier hele fijne bussen met veel beenruimte, de stoel kan bijna plat en in deze bus hadden we zelfs wifi. In Arequipa kwamen we rond 8 uur in het hostel aan, waar we onze spullen kwijt konden en voor een kleine vergoeding meteen aan konden schuiven voor het ontbijt. Daarna zijn we de stad een beetje gaan verkennen. Arequipa heeft een erg mooi centraal plein, met helaas enorm veel duiven.. Bij het plein op het hoogst gelegen terras van Arequipa gezeten, met een prachtig uitzicht over de hele stad! Naast de stad zelf, staat Arequipa ook bekend om de Colca Cañon, we hebben dezelfde dag dan ook nog een drie daagse trek geboekt. Deze begon nog dezelfde nacht om 3 uur, dus we zijn die avond vroeg naar bed gegaan.
De volgende dag dus vroeg op! Dit komt omdat het nog best een stuk rijden is van Arequipa naar de Colca Cañon en in de ochtend heb je de grootste kans om op de Condor Cross condors goed te kunnen spotten. Dit was dan ook onze eerste echte stop. We konden die ochtend een stuk of tien condors zien vliegen en nog van redelijk dichtbij ook! Wat een enorme vogels zijn dat!
Na deze stop gingen we door naar het punt waar onze afdaling in de cañon begon. Ons groepje bestond naast ons uit nog een erg gezellig stel. De afdaling zou die dag ongeveer drie uur duren, het was een redelijk stoffige afdaling, waardoor je snel uitgleed en het was ook nog redelijk stijl. Riustig aan dus en ondertussen genieten van alle prachtige uitzichten op de cañon. Aan het eind van de afdaling kwamen we aan bij een rivier, waar we met onze voeten in het water hebben gezeten op een steen midden in de rivier, heerlijk!
Daarna nog een klein half uurtje doorgelopen naar ons hostel, waar we de rest van de middag ter vrije besteding hadden.
De volgende dag bestond uit een klim omhoog, een lang stuk plat en een afdaling naar de oase midden in de Cañon. De oase, waar we rond een uurtje of 2 aankwamen was echt prachtig! Erg groen met mangobomen, palmbomen, hangmatten en een zwembad! We hebben dan ook meteen toen we aankwamen onze bikinis aangetrokken en hebben de rest van de middag in en aan het zwembad gelegen, vergezeld van een jonge alpalca. Die zelf ook nog een poging waagde in het zwembad..
De volgende dag begonnen we om half 5 `s ochtends aan onze klim omhoog. We begonnen zo vroeg om ervoor te zorgen dat we voordat de zon op het pad scheen we boven waren. Na ongeveer drie uur klimmen kwamen we weer aan bij de top, erg blij om boven te zijn!
Die dag bestond uit nog wat bezoekjes aan het beginpunt van de cañon, de warmwaterbaden (erg fijn!), het hoogste punt van de cañon en een lama/alpalca weide.
's Avonds nog lekker anticucho gegeten met Marlou en daarna was het alweer tijd om haar uit te zwaaien!

Voor de volgende dag had ik een busticket naar Tacna geboekt om daar meteen de grens over te steken naar Arica in Chili. Daar aangekomen meteen opzoek gegaan naar een hostel en de rest van de avond lekker niks gedaan.
De volgende dag ben ik wat gaan rondlopen in Arica zelf, door het drukke gezellige centrum gelopen, omhoog gelopen naar een mirador, met een erg mooi uitzicht over de hele stad, de haven en de zee, een boottocht gemaakt en naar de haven geweest waar enorm veel pelikanen en zeeleeuwen op nog geen 2 meter afstand van je liggen te wachten totdat de visrestanten worden geloosd. Erg leuk om te zien!
En dan die avond: de aardbeving van 7.9 op schaal van richter in Arica:
`s Avonds rond half negen besloot ik in de buurt van het hostel in een kiprestaurant wat te gaan eten. Na ongeveer een kwartiertje aan tafel te hebben gezeten en net het eten voor me te hebben gekregen voelde ik ineens wat lichte trillingen, alsof er een vrachtwagen langsreed. Het hield alleen niet op en werd alleen maar erger, zo erg dat iedereen opstond en naar buiten rende. Dus ik erachter aan natuurlijk! Buiten een groepje mensen opgezocht en daar maar gewoon bij gaan staan. Echt een hele rare ervaring zo een aardbeving! Ik moest echt moeite doen om mijn evenwicht te bewaren en te blijven staan! Na een minuut viel ook nog eens alle electriciteit uit, waardoor het ook ineens pikdonker was. Toen de beving weer over was verspreidde iedereen zich weer. Ik had mijn e-reader in het restaurant laten liggen, dus besloot die op te halen en daarna richting hostel te gaan om te kijken wat ik daarna moest doen. Tijdens het ophalen van mijn e-reader ook maar meteen mijn eten in laten pakken, want dat is natuurlijk zonde om te laten staan ;)
Toen ik in het hostel was, was er helemaal niemand daar. Maar toen ik weer naar buiten ging kwam ik gelukkig twee Duitse meisjes tegen. We besloten de mensenmassa, die duidelijk een bepaalde richting opliepen maar te volgen. Het bleek dat iedereen naar hogergelegen gebied liep vanwege tsunamigevaar (ons hostel lag ook nog eens maar 100 meter van de zee). Op een veilige hoek hebben we uiteindelijk ongeveer 3 uur gewacht, vervolgens zijn we verplaatst naar het stadion en hebben daar nog eens 2 uur gewacht. Rond 2 uur `s nacht was het tsunami alarm nog steeds niet ingetrokken, maar volgens onze hosteleigenaar was het gevaar wel geweken en dus zijn we terug gegaan naar het hostel. Echter heb ik de hele nacht daarna erg onrustig geslapen.. Wat een belevenis!

De volgende dag had ik een fiets gehuurd om naar een museum te fietsen welke 14 km buiten de stad lag. Na een lange tocht in de volle zon kwam ik eindelijk aan bij het museum; gesloten vanwege de aardbeving de dag ervoor! In de buurt van het museum zou ook nog een hummingbird sanctuary zijn, dus dan ging ik daar maar naar op zoek. Na een half uur gezocht te hebben en meerdere pogingen gedaan om een hummingbird uit te beelden (ik had geen idee wat het in het spaans was..), besloot ik maar om te keren en terug naar het hostel te fietsen. Gelukkig waren er onderweg nog wel wat mooie uitzichtpunten, waardoor de fietstocht niet geheel zinloos was. Daarna wilde ik naar het strand om nog even te zwemmen, maar toen ik daar aankwam werd ik door een erg vriendelijke Chileense man erop gewezen dat de stroming nog erg sterk was en dat ik dat beter niet kon doen. Onder toeziend oog van deze man ben ik toch nog even met mijn voeten het water in gegaan.
`s Avonds ben ik in het hostel gebleven en redelijk op tijd naar bed gegaan. Rond een uurtje of 11 kwamen er weer twee aardbevingen (de naschokken, waar ik al voor gewaarschuwd was). Toch zat ik meteen overeind in mijn bed, maar toen ik zag dat mijn kamergenootjes gewoon bleven liggen, probeerde ik ook maar weer verder te slapen.

De dag daarna ging om 12:00 uur 's middags mijn bus naar Valparaiso, een busreis van ongeveer 30 uur!
Het hostel waar ik in Valparaiso aankwam was helaas helemaal leeg, wat dat betreft een verkeerde keuze, maar het lag erg centraal en het betekende wel dat ik een kamer voor mezelf had :). Hoewel Valparaiso eerder geen last had gehad van aardbevingen, vond er hier die avond natuurlijk wel een plaats.. Ik begin er een beetje aan gewend te raken :P
De volgende dag was mijn plan om om 10 uur `s ochtends bij de Free City Tour aan te sluiten. Dit is een bedrijf wat City tours geeft op basis van fooien, er wordt een voorstel gegeven qua bedrag, maar uiteindelijk bepaal je zelf wat je de tour waard vind.
Om tien uur (dacht ik) stond ik op de verzamelplek van de City Tour. Echter was er helemaal niemand.. Na tien minuten wachten besloot ik dan maar de tour (die op het kaartje stond aangegeven) zelf te doen, zodat ik ze misschien nog tegen zou komen. Na twintig minuten lopen in redelijk snel tempo, kwam ik ze dan eindelijk tegen. Hier had misschien al een belletje moeten gaan rinkelen.. Het laatste deel van de tour was erg leuk! Daarna ben ik zelf nog wat rond gaan lopen door Valparaiso en aan het eind van de middag besloot ik naar Vina del Mar te gaan met de metro. Hier kwam ik er dan eindelijk achter dat ik de hele dag al een uur achter op schema had gelopen, doordat de tijd op mijn metrokaartje anders was dan op mijn horloge. Op een of andere manier had ik de tijd een uur verzet.. Dit verklaarde wel weer waarom ik de city tour was misgelopen. Vanaf nu is mijn eerste vraag in elk hostel waar ik aankom dus niet of er plek is, maar hoe laat het is ;).

De volgende ochtend ben ik naar Santiago gegaan, waar ik naar de Cerro San Christobal ben gelopen. Deze staat boven op een heuvel in het midden van de stad en je hebt hier daarom meteen een erg mooi uitzicht over Santiago. De volgende dag ben ik, dit keer op tijd, weer meegegaan met de Free City Tour, welke weer erg leuk was. Daarna nog een bezoekje gebracht aan de Central Market, waar ik lekker vis wilde gaan lunchen. Helaas pakte dit niet erg goed uit, maar dat heb je soms als je iets onbekends besteld.. ´s Avonds de nachtbus genomen naar Valdivia, een erg klein rustig dorpje aan de kust van Chili. Hier kwam ik in een erg leuk hostel terecht, waar ze een gans als huisdier hadden! De eerste dag ben ik hier naar de vismarkt geweest, waar de zeeleeuwen op nog geen meter afstand achter de verkopers staan te wachten op de vishoofden. Ook heb ik het historisch museum bezocht, door een park aan de rand van het dorp gelopen en een ford in een dorpje 20 minuten verderop bezocht. Dat was eigenlijk alles wat er in de directe omgeving te doen was, dus de volgende dag besloot ik, samen met een Engelse jongen die ik daar had leren kennen, naar een natuurpark te gaan wat een uur met de bus was. Daar aangekomen bleek wel dat weinig andere mensen dit deden, gezien het enthousiasme van de man waardoor we ontvangen werden. Na de vraag spreken jullie spaans of engels met engels beantwoord te hebben, begon de man in erg langzaam spaans de route door het park uit te leggen. De route duurde ongeveer anderhalf uur en, hoewel het pad grotendeels door dichtbegroeide gebieden liep, bevatte veel mooie uitzichtpunten.
Na het rondje te hebben gedaan hadden we nog zo een anderhalf uur over voordat de bus terug ging, de bus rijdt hier niet zo vaak naar toe.. Daarom besloten we in het lokale supermarktje, waarbij het leek alsof er maar één keer per jaar geleverd wordt zo groot was de voorraad, een biertje te kopen (die gaan hier alleen per literflessen) en deze heerlijk in het zonnetje op te drinken.

De volgende dag ben ik, samen met Ian, naar Pucon gegaan om daar de vulkaan te gaan beklimmen! De eerste dag dat we daar aankwamen was het nog te slecht weer en de tweede dag zat de tour overal al volgeboekt, dus uiteindelijk konden we zondag de klim beginnen. Het eerste deel moesten we een uur klimmen door grind, normaal gesproken kan je hier de stoeltjeslift nemen, maar die was kapotgegaan door een storm eerder die week. Deze klim was al redelijk zwaar en onderweg zagen we al meerdere mensen (van andere tours) afhaken. Daarna begon de klim door de sneeuw! Met een pikkel en crampons onder onze schoenen gingen we al zigzaggend door de sneeuw omhoog, heel gaaf! Op 2300 meter stopte de klim en besloten de gidsen dat het te gevaarlijk was om nog hoger te gaan door de te harde wind. De top ligt op 2800 meter, dus die hebben we helaas niet gehaald. Maar het uitzicht op 2300 meter was echt prachtig! Na daar een tijdje van genoten te hebben keerde we weer om. Halverwege het besneeuwde stuk gingen we sleeend naar beneden, heel leuk! Al bij al een hele gave ervaring!
Na Pucon ben ik naar Chiloe gegaan, een eiland wat bekend staat om zijn kerken. Hier heb ik 3 dagen doorgebracht, erg leuke dorpjes maar momenteel erg rustig. Morgen neem ik (hopelijk, ik moet nog boeken) het vliegtuig naar Punta Arenas om lekker snel in het Zuiden te kunnen zijn voordat het echt heel koud wordt. Ik zal proberen jullie iets vaker op de hoogte te houden!

Muchos besos!